In (levens)bedreigende situaties spreekt men vaak van een fight-flee-freeze response. In die gevallen nemen oeroude delen van je hersenen de besturing over. In minder bedreigende spelsituaties hebben Uitblinkers andere opties:

1. Ze accepteren dat ze nú zijn zoals ze zijn. Dat hun situatie nu is zoals die is.

2. Ze mogen wel degelijk wensen dat het anders wordt (maar ze ontkennen niet en ze vechten niet tegen wat er nu is).

3. Ze (h)erkennen hun beperkingen. Als er niets aan de situatie te doen is leggen ze zich erbij neer en zoeken ze compensatie.

Tim Robbins als gevangene Andy Dufresne in de film The Shawshank Redemption
In de film The Shawshank Redemption past gevangene Andy Dufresne (Tim Robbins) zich zo goed mogelijk aan. Met zijn bankierservaring zet hij daar een belastingteruggavesysteem op en vernieuwt hij het bibliotheeksysteem. Na enkele decennia slaagt Dufresne erin te ontsnappen en kan dan zijn onschuld bewijzen.

Life – the Game  draait om prikkels ontvangen, verlangens ontwikkelen en creëren, waardoor het geheel verrijkt en het spel vooruitgang boekt. Die prikkels en de daaruit voortvloeiende verlangens laten je als deelnemer echter niet ongemoeid. Veel minder prettige emoties ontstaan uit het mechanisme prikkel -> verlangen. Soms is het goed om even het verlangen te stoppen en gewoon te accepteren wat er is.

Accepteer wat er is

Als je even kunt accepteren wat er in het spel is geeft dat de broodnodige rust. Altijd op jacht zijn naar meer geluk kan je afhouden van gelukkig zíjn. Per slot van rekening moet je niet gelukkig worden, maar gelukkig zijn.

Uitblinkers houden van het volmaakte dat gecreëerd is. En ze houden van het onvolmaakte, omdat dat de impuls kan geven voor nieuwe creaties en vooruitgang. Ze weten dat het allemaal bij het spel hoort.

Will Smith als Chris Gardner in The Pursuit of Happyness
Will Smith speelt in de film "The Pursuit of Happiness" alleenstaande vader Chris Gardner die worstelt met dakloosheid. Terwijl hij zijn omstandigheden accepteert is hij toch vastberaden een beter leven op te bouwen voor zichzelf en zijn zoon.

Uitblinkers beseffen dat ze zelf precies goed zijn als uitkomst van hun ervaren, doen, communiceren en denken & voelen in het voorafgaande in het spel. En ze verheugen zich op hoe ze kunnen worden dankzij wat ze op dit moment met hun kracht kunnen veranderen. Precies op dit snijpunt van wat is en wat komt, scheppen ze momenten van rust en geluk. Ze oordelen even niet. Dat doen ze bijvoorbeeld door te mediteren en zo even niet te denken en niet te verlangen en even geen emoties te hebben. Dat doen ze ook door tijd in de natuur door te brengen en de schoonheid te aanschouwen van wat gecreëerd is. Ze waarderen wat ze tot nu toe hebben meegemaakt, waardoor ze geworden zijn wat ze nu zijn –  vaak sterker, wijzer en rijker.

Streef naar iets wat wenselijker is

Uitblinkers in Life-theGame accepteren dus dat alles in het spel op elk moment is zoals het is. En dat ze nú zijn zoals ze zijn. Als ze dat niet zouden doen, dan zouden ze de realiteit, de spelsituatie ontkennen. Dat betekent niet dat ze zich hoeven neer te leggen bij ongewenste spelsituaties. Ze mogen wensen dat het anders wordt, maar ze ontkennen niet wat er is. Ze zien het contraproductieve in van vechten tegen wat er nu is. En tegelijkertijd ontwikkelen ze het vermogen om ergens hun tanden in te zetten en niet meer los te laten.

Emma Stone als journaliste Skeeter in The Help
Journaliste Skeeter (Emma Stone) vecht in de film The Help voor meer rechten voor zwarte meisjes die werken voor blanke families in Jackson, Mississippi in de jaren '60.

Zoek compensatie

Uitblinkers herkennen wat hun sterke punten zijn en focussen hun energie op het verbeteren van hun sterktes. Als ze zich ook wijden aan het verbeteren van zwakke kanten versnipperen ze hun energie en bereiken ze nooit op één specialiteit de top. Alleen als de verbetering van een zwakte onontbeerlijk is voor het bereiken van hun doel zullen zij daar energie aan besteden. In alle andere gevallen zoeken ze compensatie, bijvoorbeeld door op deze terreinen anderen in te schakelen.

Tom Cruise en Dustin Hoffman in Rain Man
In de film "Rain Man" probeert Tom Cruise de emotionele kloof tussen hemzelf en zijn autistische broer, gespeeld door Dustin Hoffman, te overbruggen door een roadtrip met hem te maken. Hij hoopt hiermee een betere relatie en begrip voor elkaar te creëren.